علماں والے میرے علماں والے
سنڑ علماں والے ویر نا
تو کیتیاں خوب وفاواں
تیری موت دا غازیؑ باوفا
میں کیویں سوگ مناواں
میں تیرے مانڑ تے ویر وے کربل آئی
سِر ننگے ہو گئی دشت وِچ زہرا جائی
میں گھر دے وِچ وی نا ٹری
کیویں پیدل شام نوں جاواں
شبیر تو پچھیا حال میں تیرا ویرن
نئی بولیا کج وی چپ ریا میرا ویرن
میری جھولی دے وِچ پا گیا
دو کٹیاں ہویاں باہواں
دریا دے پاسیوں با وفا ہنڑ چھیتی
آ اصغر دی پیاسی بھینر دا توں درد ونڈا
معصوم سکینہ نوں کیویں
میں بابے نال ملاواں
اصغر دی ماں نے لالیا دھپ تے ڈیرہ
فروا دے چن دا رل گیا گانا سہرا
پتراں نوں روندیا ویر وے
نئیں ویکھیاں جاندیاں ماواں
ہر پاسیوں جاری ہو گئی سنگ باری
زخمی ہویاں نے بیبیاں وارو واری
پتھراں توں کیویں با وفا
میں اجڑیاں پور بچاواں
لٹ پے گئی ویرن سڑ گئے خیمے سارے
سجاد نوں تیرے قا تلاں کوڑے مارے
میں کیویں تن سجاد توں
اے بیڑیاں طوق لہاواں ت
وقیر دعاواں منگدا اے آباد روے
ہر ماتمی غم توں ہر گھڑی آزاد روے
تیرے سر تے ہونڑ حشر نوں
چادر زہرا دیاں چھاواں
Comment