اکبر
ہائے اکبر ہائے اکبر
ہائے اکبر ہائے ہائے اکبر
ہائے اکبر ہائے ہائے اکبر
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
تصویر ہے میڈے نانے دی
تصویر ہے میڈے نانے دی
اے وی ناطق قرآن اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
ہمشیر میڈی وچ برقعے دے
ایں کوں سمجھ رسول پَلیں دی رئی
ایں کوں ماں نے بچھڑا نیں سڈیا
حسرت دی لَوری ڈَیں دی رئی
اے دی موت سفر وچ کر ڈے سی
اے دی موت سفر وچ کر ڈے سی
ڈو جھولیاں نوں ویران اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
رب خیر کرے پیو اکبر دا
رب خیر کرے پیو اکبر دا
اکبر دی لاش تے ویندا ہے
رب خیر کرے پیو اکبر دا
اکبر دی لاش تے ویندا ہے
نیں موت اکبر دی ٹُرن ڈَیں دی
جَھݨ جَھݨ کے قدم وَہیں دا ہے
ایں کوں سمجھ مسافر پُتراں مویا
ہائے ہائے ہائے
ایں کوں سمجھ مسافر پُتراں مویا
ہر قاتل ظلم کریںدا ہے
ہو
پُچھ پُچھ کے پُتر دے قاتل توں
پُچھ پُچھ کے پُتر دے قاتلاں توں
پُچھ پُچھ کے پُتر دے قاتلاں توں
جڈاں پُتر دی لاش گُلیںدا ہے
پیا پُتر دی لاش گُلیںدا اے
شاہ مقتل وچ اُٹھدا باہندا
میڈا نور نظر دا گُم تھی گئے
میکوں اکبر نظر نہیں آں دا
ریہا آدھا پُتر دے قاتلاں کوں
ریہا آدھا پُتر دے قاتلاں کوں
کل صابراں دا سلطان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
تیڈے نیزہ پُتر دے سینے توں
غربت دے ویݨ کریں دا ہے
ہݨ کون کرے امداد میڈی
پیا ناں عباس دا چیں دا ہے
بچڑے دی لاش ضعیفی وچ
بچڑے دی لاش ضعیفی وچ
ہُنڑ چاونڑ نہیں آسان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
جڈاں نال قضا دے سید نے
جڈاں نال قضا دے سید نے
کیتی پُتر جوان دی شادی
اکبر کوں سہرا پاوݨ دی
کیتی عزرائیل منادی
جڈاں نال
جڈاں نال قضا دے سید نے
کیتی پُتر جوان دی شادی
اکبر کوں سہرا پاوݨ دی
کیتی عزرائیل منادی
اے دا پَلّو موت نے بَدھیا ہے
بݨی سیج ہے خاک شفاء دی
جڈاں نال قضا دے سید نے
کیتی پُتر جوان دی شادی
اکبر کوں سہرا پاوݨ دی
کیتی عزرائیل منادی
ایں دا پَلّو موت نے بَدھیا ہے
ایں دا پَلّو
ایں دا پَلّو موت نے بَدھیا ہے
ایں دا پَلّو موت نے بَدھیا ہے
بݨی سیج ہے خاک شفاء دی
شاہ ڈَسیا دھی دے قاصد کوں
شاہ ڈَسیا دھی دے قاصد کوں
مُک آس گئی ڈکھیا دی
شادی دی رُت وچ اکبر نے
اج موت دی سیج سجائی ہے
اوں دے ویر کوں امت نے بَن وچ
چا خون دی مہندی لائی ہے
اکبر کوں سہرے پاوݨ دا
اکبر کوں سہرے پاوݨ دا
ریہا بھیݨ کوں ہے ارمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
اکبر دے زخمی سینے تے
شاہ ہݨ تائیں بوسے ڈَیںدا ہے
بہلول قسم ہے آئم دی
ہر ویلے نیر وَہیں دا ہے
ایں ہو نوحہ پڑھدا اے قبر دے وچ
ایں ہو نوحہ پڑھدا اے قبر دے وچ
شبیر اجاں فرحان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
نہ قتل کرو میڈے اکبر کوں
پردیسی اے مہمان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
میڈا اکبر پُتر جوان اے
Comment